Kasztel Quess

Jostein Siwy

* Z trudem wrócił do sprawy, z ktorą tu przybył. *
- Sądzę, Pani, że Mornelithe'a nie ma obecnie w mieście - rzekł - I tym lepiej. Bo Łzę z jego łap wyrwać trzeba jak najpilniej. A pewna to, że siedziba jego pułpakami nadziana, niczym karmny indor kaszą - zauważył.

tatsu

*Zdumiała się i wyprostowała gwałtownie*
- Nie ma? Zatem jak ową Łzę mu odebrać chcecie? Wszak tak cenny artefakt może nosić wciąż przy sobie lub też właśnie wywozi go w bezpieczne miejsce!
*Zwinęła dłoń w pięść, lecz nie opuściła jej z trzaskiem na stół. Wzburzona emocjami pierś falowała pod materiałem dubletu*

Jostein Siwy

* Sklął się w myślach za pominięcie w swych wyjaśnienaich tak istotnego szczegółu. Natychmiast też pospieszył uśmierzyć wzburzenie pani Tatsu *
- Nie nosi jej ze sobą, Pani - zaprzeczył. - Nie nosi, gdyż nie może jej bezpośrednio dotknąć. Nawet do kradzieży Łzy Lazuru wykorzystał jedną ze swych zmiennobestii - odparł.
- Z Łzy nie wydobędzie wiele energii. Musiałby też użyć w tym celu zaklęcia podobnego do Portalu - dopowiedział. - I wie o tym doskonale. Kradzieży dokonał, gdyż nienawidzi Jaśniejącej Pani i wszystkiego, co z Nią związane.

tatsu

*Oparła brodę na dłoniach*
- Nienawiść pchnęła go do kradzieży rzeczy znaienawidzonej... - rzekła do siebie, jakby zastanawiając się nad słowami i sensem z nich wypływającym. - Nienawiść popycha do tego, by skraść cząstkę tego, co się nienawidzi, a nie pójść od niej precz bez oglądania się za siebie - pokręciła głową z niedowierzaniem. - Zaiste, dziwne te istoty dwunożne - dodała jakby do siebie.
*Zatopiła się chwilę w myślach, po czym wstała z krzesła i podeszła wolnym krokiem do skrytego za gobelinem okienka. Przystanęła i pogładziła tkaninę oglądająć palcami obraz jaki przedstawiała.*
- Mimo tego wierzę, iż Alaryel zdobędzie odpowiednie wiadomości i tropy - odwróciła się ku Josteinowi i uśmiechnęła pocieszająco.

Jostein Siwy

- Ukradł, by zjednoczeniu pięciu świątyń w poprzek stanąć. By Zakon Elysium osłabić... - rzekł cicho mag. - Lecz w pełni pojąć jego zamiarów nie umiem, Pani. On swe człowieczeństwo utracił, gdy krwawą ścieżką kroczyć począł.
* Zamilkł i wzrok w kielichu znów utkwił. Podziwiał doskonałość najdrobniejszych ornamentów *
- Raz jeszcze dzięki Wam, Pani, składam - wstał z krzesła i skłonił się pani na Quess - Dzięki za Waszą pomoc nieocenioną. Lecz nie wypada mi teraz dłużej Was zamęczać mymi kłopotami - uśmiechnął się - Tedy pozwólcie, Pani, że się pożegnam.
* Stanął przy stole, z szacunkiem na panią Tatsu spojrzawszy *

tatsu

*Podeszła do stołu i skłoniła się dwornie, acz po męsku*
- Skoro już mnie opuścić chcecie, nie będę zatrzymywać, lecz zawsze gościom rada jestem - uśmiechnęła się lekko, prostując plecy z ukłonu. - Jeśli problemem będzie trafić do bramy, odprowadzić Was, panie, mogę - zawiesziła głos czekając na odpowiedź.

Jostein Siwy

- Jeśli zechcecie, Pani, radość mi tym wielką sprawicie - odrzekł z uśmiechem i ukłonem mag - Gdyż miłe mi Wasze, Pani, towarzystwo wielce.
* Podszedł do Pani Tatsu i ramię jej ofiarował. Storr dosć niechętnie wstał, przeciągnął się i zajął miejsce u boku swego ludzkiego brata *
- A i ponownie odwiedzę Was, Pani, wkrótce - dopowiedział ze śmiechem - I będę odwiedzał, jeżeli pozwolicie.

tatsu

*Uśmiechnęła się, dłoń na przedramieniu maga złożyła i rzekła*
- Jako rzekłam: gości zawsze miło powitam. Strażnicy na bramie znać Was już znają, to i Was przepuszczą. Zatem chodźmy ku bramom, może po drodze wymienimy parę spostrzeżeń i zdań - uśmiechnęła się wesoło.

Jostein Siwy

- Z miłą chęcią, Pani - odparł, dostosowująć swój zwykle pospieszny krok do pani Tatsu.
* Storr kroczył tuż obok, ni na cal sie nie wysforowując *
- Miła mi była u Was, Pani, gościna. Bo przyznać muszę, że mój kasztel, który, Wilczym Leżem nazwał, nie doruwnuje Quess. Pod żadnym względem - rzekł.

tatsu

*Stąpając po schodach opuściła głowę i uśmiechnęła się skromnie*
- Kasztel w założeniu miał być raczej twierdzą i takim się stał. Nie chodzi w nim o przepych, lecz funkcje obronne, zaś wystrój wnętrz... - zawahała się chwilkę nieco zmieniając rytm kroków, gdy zeszła ze schodów - ... wnętrza, to już zupełnie inna historia. Większość zastaw stołowych, gobelinów, mebli powstała tu, w warsztatach na podgrodziu. Reszta, to... - sciszyła głos - ... swoiste dziedzictwo po Lith.

Jostein Siwy

- Zbyt skromni, Pani, jesteście - zaprzeczył szczerze, gdy w raz z pania Tatsu szli korytarzem - Boście z niezwykłym smakiem, Pani, wnętrza kasztelu urządzili.
* Na pewien czas oddalil od siebie myśłi o zadaniu, jakie wypełnić musi, pozwolił sobie na odprężenie *
- A i to rzec muszę, że w mych ziemiach rękodzielników tak biegłych w swym fachu szukać próżno - dopowiedział. - Ani bym zresztą potrafił tak wnętrz urządzić- przyznał.

tatsu

*Uśmiechnęła się lekko*
- Ludziom, rzemieślnikom to powiedzcie, bowiem ich kunszt widzicie, a szczegóły w zdobieniu i mnie owe przedmioty zobaczyć pozwalają.
*Zatrzymała się gwałtownie, przy jednym z gobelinów stając. Wyciągnęła dłoń ku materiałowi i palcami delikatnie pogładziła tkaninę*
- Dotknijcie, panie, a przekonacie się o czym mówię - uśmiechnęła się promiennie.

Jostein Siwy

* Dotknął wskazanego gobelinu, podziwiając kunszt tkaczy, którzy go wykonali. Przesunął dłonią po materii. *

tatsu

*Uśmiechnęła się lekko czując zmianę położenia materiału.*
- I zamknijcie oczy, panie. Poczujcie wzór tylko palcami, zobaczcie go dotykiem.

Jostein Siwy

* Zamknął oczy i ponownie przesunął dłonią po gobelinie, chcąc w ten sposób odczytać wzór. Jednak jego dłonie, niezwyczajne "patrzenia" dopiero po dłuższej chwili pozwoliły mu "ujrzeć". Istotnie, wzrok nie był konieczny. Zaś barwy, jakie podsuwała wyobraźnia, były chyba jeszcze piękniejsze, niż w rzeczywistości. *
-Rację macie, Pani - rzekł cicho.