Kasztel Quess

tatsu

*Przez twarz Alaryela przebiegł skurcz. Cofnął swoją dłoń, nie spuszczając wzroku z dłoni Josteina. Uśmiech zbladł nieco*
- Kto Wam takie rany zadał? Czy to przez magię? - zagadnął nieco niepewnie.

Jostein Siwy

* Machnął ręką, jakby chodziło o rzecz niewartą wzmianki *
- W zasadzie nie wiem, czy to można nazwać magią - rzekł w odpowiedzi - Starłem się z czymś, czego nawet istotą określić nie można. Mam z bytem owym zadawnione porachunki. Ale, że Portal do Otchłannych Równin wiodący, dzięki Pani Tatsu unieszkodliwiony został, tedy i słabnie mój wróg.
* Zamilkł na chwilę, po czym roześmiał się znowu *
- Jeno blizn z twarzy, dzięki magii Uzdrowicieli, zdołałem się pozbyć. Nie mogłem przecież straszyć inych istot - zauważył.

tatsu

*Alaryel uśmiechnął się niepewnie, wzrok jasnych, niepokojących oczu wbijając w twarz maga, jakby chciał zobaczyć to, co zostało zakryte. Nagle zacisnął mocniej szczęki, odwrócił głowę i wstał od stołu, ku oknu się kierując. Nieco zbyt nerwowo szarpnął zasłaniający je gobelin, który zawisł krzywo.
Przez chwilę w milczeniu spoglądał na ciągnący sie za oknem las, w którym wciąż yło widać plamy łysin - wspomnienie po Lith.
Wreszcie się odezwał*
- Zaiste, świetnych w swym kunszcie Uzdrowicieli macie, panie. Wiele bitew i pojedynków me oczy widziały, wielu rannych opatrywać po nich musiałem, jednakowoż nikt z nich nie wyglądał... - zająknął się nie wiedząc, jakie słowa dobrać.
Po chwili kontynuował:
- Nikt z takimi ranami nie ma prawa przeżyć.
*Odwrócił się od okna i spojrzał na Josteina.*
- Zaiste, jesteście wyjątkowi, panie.
*Skłonił się z pełnym szacunkiem*

Jostein Siwy

* Wstał ze swego miejsca i oddał ukłon Alryelowi "
- Nie ma w tym mej zasługi żadnej, Panie, bo że Starsza Krew w mych żyłach płynie, to los zdarzył, nie ja - odrzekł. - Starsza Krew daje mi odporność większą. Ale i ona nie uratowałaby mnie od śmierci, gdyby nie lir mój, Storr, który swymi siłami mnie wsparł.
* Schylił się, wyciągając rękę, jednak przypomniał sobie, że wilka nie ma w tym momencie przy nim *
- A i Uzdrowiciele owi nie są mymi, Panie. Jeno ludzie Klanów z dolin oraz z równin znają dziś pełnię starożytnej magii uzdrawiania i praktykują ją. Wszystkie inne ludy dawno już sztukę tę zapomniały.
* Zamilkł i ku Alaryelowi podszedł *
- Chciałem jeno przestrzec Was, panie, że moje towarzystwo niebezpiecznym okazać się może. Dlategom blizny swe Wam pokazał - dodał, na powrót skrywając lewą dłoń w rękawicy *

tatsu

*Alaryel spojrzał z uśmiechem na Josteina*
- Ostrzeżenia zupełnie zbyteczne, albowiem śmierć mi siostrą - mrugnął wesoło okiem. - A tak po prawdzie - rzekł nieco poważniej - śmierć, jeśli przyjść ma i tak przyjdzie. Lepiej niech mnie w działaniu zastanie, niźli w łóżku - ponownie się uśmiechnął, lecz bez charakterystycznego błysku w oku.

Jostein Siwy

* W milczeniu prawicę do Alaryela wyciągnął. Nie umiał w tej chwili znaleźć potrzebnych słów. Wreszcie, choć dość długo to potrwało, zdołał przemówić *

- Dzięi Wam, Panie, za Wasze słowa i ofertę pomocy. Jedno i drugie z wdzięcznością głęboką przyjmuję - odzrekł.

tatsu

*Alaryel mocno uścisną wyciągniętą ku niemu dłoń*
- Moja oferta jest zawsze aktualna. Pani ma nic przeciw temu mieć nie będzie. Zaręczam - uśmiechnął się szerzej.
*Nagle zerknął na stół, po czym z uśmiechem spytał Josteina*
- Może jeszcze nieco wina? Zostało co nieco w karafce.

Jostein Siwy

* Uśmiechnął się i on *
- Z ochotą - odrzekł - Bo rzec muszę, iż w moich piwnicach tak wybornego trunku nie ma.
- I jedno jeszcze. Darujcie sobie "pana", jam Jostein. - rzekł, już z powagą.

tatsu

*Uśmiechając się szeroko, Alaryel uścisnął jeszcze raz prawicę Josteina i rzekł*
- Zatem i mnie po imieniu wołajcie, drogi Josteinie. Alaryel jestem, lecz wszak to już wiecie.
*Puścił dłoń maga i podszedł do stołu. Rozlał resztę wina po równo do każdego kielicha i gestem zaprosił Josteina na poczęstunek*
- Proszę zatem, skoro tak smakuje - uśmiechnął się wesoło. - A może coś do jedzenia z kuchni zawołać?

Jostein Siwy

* Zajął miejsce przy stole i kielich w rękę ujął *
- Dzięki, Alaryelu - odrzekł. - A skoro proponujesz, wyznam, żem nieco zgłodniał - przyznał. - Tedy, jeśli kłopotu nie sprawię, chętnie skorzystam z tak zacnej propozycji - dopowiedział z uśmiechem.

tatsu

*Alaryel lekko skłonił się i delikatnie uśmiechnął, po czym przez jego twarz delikatny skurcz przeszedł, a uśmiech zastąpił wyraz skupienia. W chwilę później potrząsnął głową i uśmiechnął się do Josteina, zasiadając wygodnie za stołem*
- Czy mięso bażantów nie będzie zbyt skromnym posiłkiem? W pierwszej chwili pomyślałem o przepiórkach, ale nimi nie da się najeść - uśmiechnął się wesoło i upił lyk ze swego kielicha. - Koniec końców, niedługo nam jadło przyniosą.

Jostein Siwy

* Sklonił lekko głowę *
- Bażanty poczęstunek to godny królewskiego stolu, Alaryelu - rzekł. - Rad tedy z twego zaproszenia skorzystam, skoro specyałami takimi chcesz mnie ugościć.

tatsu

*Alaryel uśmiechnął się szeroko i łyknął nieco wina z kielicha*
- Zatem, szykujże się na iście królewską ucztę, Josteinie - zaśmiał się wesoło.

tatsu

*Szczęknęła zapadka w zamku, drzwi otworzyły się wpuszczając chłodne powietrze korytarza, a wraz z nim odzianą w chabrowy strój do jazdy białowłosą, niską postać.
Tatsu uśmiechnęła się lekko, wręcz przepraszająco i tak, jak stała legła na łoże z głuchym westchnięciem*

Jostein Siwy

* Żartobliwie skłonił się Alaryelowi i wejście Pani Tatsu zastało go wpół tegoż gestu. Wstał i głęboki ukłon pani na ziemiach Quess złożył *

- Alaryelu, czy nie powinniśmy opuścić komnaty, by Pani tatsu mogła w spokoju i ciszy odpocząć po trudach podróży? - zapytał półgłosem.