Kasztel Quess

Sir Keldorn

*spojrzał czule na nią i pogładził jej włosy*-Wciąż jesteście...*odpowiedział*-Cyrulik zbada Cię napewno jak się zajwi...-Straciłaś dużo krwi...-Ale wyjdziecie z tego...*spojrzał na nią z miłością*

Frey

- Kel... *jęknęła cicho* - Ja nie chcę stracić tego dziecko... *po bladych policzkach pociekły jej łzy* - Nie przeżyła bym tego drugi raz... *zamknęła oczy, a jej biała twarz nie odróżniała się prawie w ogóle od białości poduszki* - Jeśli on umrze, ja umrę razem z nim... *wyszeptała cicho*

Sir Keldorn

*spojrzał ma nią*-A co ja mam powiedzieć...-Nie mów tak...-Nie stracisz go póki Ty żyjesz to i dziecko żyje...*odwrócił głowę i po jego policzkach pociekły łzy*

Frey

*westchnęła ciężko i oczy otworzyła* - Kel, ja... *zająknęła się lekko, a potem swą dłoń na jego delikatnie położyła* - Strasznie boli... *jęknęła nagle*

Sir Keldorn

-Co boli Frey...*zaniepokoił się i zaczął wzrokiem szukać cyrulika*

Frey

- Ramię... *jęknęła cicho*

Sir Keldorn

*uspokoił się*-Ono może boleć tam Cię strzała ugodziła...-Nie ruszaj nim powinno ulżyć...-Musimy to przetrzymać...

Frey

*spojrzała mu wystraszona w oczy* - Ale mocno boli... *jęknęła*

tatsu

*Cyrulik wrócił z wyczyszczonymi już miską i nożykiem. Uśmiechnął się przelotnie, widząc, iż ranna do siebie doszła i sama się przebudziła. Odłożył rzeczy na miejsce i jął przyrządzać napar, by siły nieco nadwątlone chorej wzmocnić. I tak oto z uwagą wysypywał do glinianego lubka odpowiednią ilość ziół. Wewnątrz naczynia znalazły się: ziele krwawnika, piołunu, świetlika, bluszczyka, dziurawca, macierzanki, tymianku, kwiat stokrotki, kminek, kolen-dra, owoc dzikiej róży, liść czarnej porzeczki, maliny, pokrzywy, barwinka, szyszki chmielu i siemię lnu.
Z tą mieszanką ku palenisku podszedł, rzuciwszy lekki uśmiech Bębniarzowi i mrugnąwszy do Vereeny. Dorzucił parę polan do ognia i chwilę odczekał, by się rozpalił porządnie. Ze stojącego obok zakrywanego cebra specjalnym czerpidłem wody zaczerpnął i wlał do małego kociołka wiszącego na specjalnym wysięgniku przy palenisku. Gdy stwierdził, iż ogień jest wystarczająco duży, przesunął kociołek tak, by płomień odpowiednio go ogrzewał.
Cyrulik spoglądnął na ranną, oczekując aż woda zacznie wrzeć.

Frey

*patrzyła na cyrulika z dziwnym strachem w oczach*

Sir Keldorn

-Zaraz poczujesz się lepiej...*uśmiechął się do niej*

Frey

- Wiem, ale... *spojrzała na niego* - Kel, czy po moich ranach nie zostanie śladu... *zapytała*

Sir Keldorn

*nie wiedział co jej ma powiedzieć lecz nie potrafił ją okłamywać*-Możliwe, że zostaną część się zagoi ale blizny napewno jakieś będą...*spojrzał na nią*-Nie liczy się ciało tylko wnętrze...*uśmiechnął się do niej i ją pocałował w policzek*

Frey

*odsunęła się delikatnie, tak że nie trafił w jej policzek* - Więc już nigdy nie będę mogła nago tańczyć na łące... *głos jej zadrżał* - Do końca życia zostanę potworem... *mocniej na siebie koc podciągnęła*

Sir Keldorn

*przykro mu się zrobiło gdy nie pozwoliła mu się pocałować*-Będziesz mogła...-Zawsze będziesz piękna dla mnie...*było mu ciężko nie wiedział co powiedzieć, co zrobić aby ją pocieszyć*