Kasztel Quess

Frey

- Obiecał mi to, tak samo jak Gajko, jeśli obaj nie wrócią, to lepiej żeby już nie wracali w ogóle... *rzekła cicho*

Sir Keldorn

*nic na te słowa nie odpowiedział*

Frey

- Ufam im obu, skoro powiedzili, że wrócą to wrócą... *rzekła na jego milczenie*

Sir Keldorn

-Ja też ufam choć tylko Stogar mi obiecał...-Jak się czujesz...*spojrzał na cyrulika przygotowującego lekarstwo*

Frey

- Rana bardzo mnie boli i trochę kręci mi się w głowie. Może się już położę... *rzekła cicho, mając nadzieję, że położy się koło niej i przytuli*

Sir Keldorn

-Dobrze...*delikatnie wstał i pomógł jej się położyć. Uśmiechnął się do niej i usiał obok niej*

Frey

*delikatnie położyła swą dłoń na jego ręce* - Kel... *szepnęła* - Dziękuję, że mnie uratowałeś i nie pozwoliłeś, żeby On się nade mną pastwił... *rzekła zawstydzona*

Sir Keldorn

-Nie trzeba dziękować nie ma za co...*uśmiechnął się*-Położyłbym się obok Ciebie ale nie byłby to dobry pomysł boś cała obolała, a mnie jeszcze skurcze łapią...-Więc posiedzę tu przy Tobie...

Frey

- Dobrze... *szepnęła cicho i delikatnie spróbowała się do niego uśmiechąć, choć każdy ruch sprawiał jej ból*

Sir Keldorn

-Spróbuj się przespać nim cyrulik przygotuje lekarstwo...*uśmiechnął się*

Frey

- Ale nie zostawisz mnie samej... *spojrzała mu w oczy błagalnie*

Sir Keldorn

-Nie będę tutaj przy Tobie i jak się obudzisz to mnie ujrzysz...*uśmiechnął się*

Frey

- Dobrze... *uśmiechnęła się do niego blado i oczy przymknęła, a po chwili usnęła zmęczona*

Bębniarz

*Zapominając o własnye chorobie z zaciekawieniem oglądał przebieg wydarzeń, był lekko zdziwiony wręcz cudownie szybkim ozdrowieniem Frey. Kiedy Cyrulik powracał Poeta spojrzał w jego stronę i po chwili namysły powiedział* Panie, lepiej już ze mną choć troszkę? Może wypis mnie dacie i pójde w pokoju jakim wypoczywać będe?*Spojrzał na Ver* A Ty co o tym sądzisz? *Zapytał z dziwnym uśmieszkiem na ustach*

tatsu

*Cyrulik nalewając do kubka gorącą wodę, przysłuchiwał się z lekkim uśmiechem rozmowie prowadzonej w dalszej części sali. Gdy usłyszał pytanie Bębniarza, odwiesił na hak kociołek i spojrzał na niego, mówiąc*
- Jeśli czujecie się na siłach, panie, by salę szpitalną opuścić, ja nie mam nic przeciw. Jeno wpierw bandaże na dłoniach zmienię, rany przeczyszczę, jęlsi tego wymagać będą - to rzekłszy ku łóżku Freyji się skierował. - Raczcie, panie zaczekać chwil kilka.
*Dotarłszy do rannej, postawił na stoliku kubek z parującym, aromatycznym naparem i rzekł*
- Jak trochę przestygnie, proszę wypić. Wzmocni to nieco organizm po walce z trucizną. A blizna powinna być niewidoczna - mrugnął wesoło do Freyji.