Kasztel Quess

Blanca Celeste

*tryskający radośnie uśmiech zabarwił jej usta*

-Josteinie to cudownie! Ujrzysz wspaniałe Elysium na własne oczy, bardzo pragnę byś zobaczył, poznał i doświadczył te wspaniałości Błogosławionej Ziemi.

*blask jej oczu wyrażał niezmierne ukontentowanie*

-Czas się zbliża, Ojciec Eselio już na mnie....nas oczekuje. Kilka drobnych sprawunków uczynić jeszcze muszę nim chwila, by wyruszyć nadejdzie.

*po chwili zwróciła swe oblicze w stronę Storra. Była wielce uradowana, iż samotnie po niebezpiecznych traktach podróżować nie będzie, a wędrując przy boku Josteina nie obawiała się niczego*

Jostein Siwy

* Odpowiedział uśmiechem na Jej uśmiech *
- I ja rad jestem wielce, miła. Z tego, że bedę Ci towarzyszył, że ujrzę Twą ojczyznę. Że ojca Twego poznam. Choć... gdybyś kazała mi pozostać, nie posłuchałbym. Pojechałbym za Tobą, by cię chronić, aż do samych granic Elysium - wyznał.
* W oczach zamigotały mu wesołe błyski *

Blanca Celeste

*Melodyjny śmiech spłynął swą perlistością z jej ust. Pokiwała delikatnie głową*

-I pomyśleć, że jeszcze chwilę temu czułam się niczym umęczony gołąbek. *odparła, a jej uśmiech wyrażał cos więcej niż tylko oswobodzenie z niespokojnych myśli*- Cóż Josteinie... mój drogi, skoro tak...to pozostało nam jeszcze troszkę wolnego czasu nim wyruszymy. Hmm, czy masz jakiś pomysł jak te wspaniałe chwile natchnąć?

*spojrzała figlarnie na mężczyznę, delikatnie tłumiąc płomyk nagłej radości w jej piersi*

Jostein Siwy

* Rozesmiał się, rad, że mroczny cien został odpędzony. *
- Zależy to od Ciebie jeno, miła - odrzekł z ukłonem, na poły tylko żartobliwym. - Nie smie Ci niczego narzucać... przynajmniej do chwili, gdy poznam lub ułożę nowe, weselsze piosnki.

Blanca Celeste

-Czekam na twe słowa melodyjną wstęgą łączone z utęsknieniem.

*tak ukojona spojrzała przypadkiem na pustą, porcelanową wazę. Wpatrywała się przez chwilę w to misternie wykonane naczynie, uśmiech jej nie rozpraszał się*

-Zapytam ciebie o taki drobny szczególik teraz, Josteinie. Wiesz może, mój drogi ...gdzie mogłabym odnaleźć cudowne kwiaty irysa? Może są nieopodal kasztelu dziko rosnące, wolne i swobodne...*zapytała ukochanego* -Już dawno pragnęłam tchnąć nieco z piękna tych cudowności w komnacie, która została mi udostępniona dzięki gościnności pani Tatsu. *objęła spojrzeniem wnętrze pomieszczenia* -Barwy nasyconego granatu, niczym wieczorne niebo...dziewicze niczym rosa o poranku...takie, które będą chwalić Jaśniejąca Panią.

Jostein Siwy

* Skinął głową. Wiedział, gdzie można je znaleźć *
- Są, Blanco. Rosną u podnóża Wschodniej Wieży kasztelu - odparł. - Wprawdzie, jak mówisz, dziko rosną, lecz są niezwykle piękne. Nie widziałem dotąd podobnych - rzekł.
* Wyobraził sobie ją, Blancę, z kwieciem irysu w dłoniach... *

Blanca Celeste

-Cudownie...

*ułożyła dłoń na ramieniu Josteina*

-Widzisz, to nie tylko kwiaty, to istnienia które pokutują, a w swej pokucie widzą piękno i miłość, która wspiera. Są po to by nieść swą barwną wdzięczność...nam...żyjącym, a jeśli będąc kiedyś w podróży spoczniesz obok irysa, spójrz i dostrzeż jego piękno....ta dusza, która w nim spoczywa zostanie tedy zbawiona.

*jej twarz wyrażała lekkie uniesienie, a kiedy mówiła, jej słowa wiedzione były cudownym przekonaniem. Jej dłoń zsunęła się ramienia lubego i zatrzymała tuż nad jego sercem*

-Tutaj, mój drogi jest dusza, jest na podobieństwo duchowego irysa, radość kiedy rozkwita...smutek, kiedy swe płatki ukrywa.

Jostein Siwy

* Słuchał z uwagą słów ukochanej. Wreszcie odrzekł *
- Są niezwykłe, Blanco, lecz dotąd nie wiedzizałem, jak bardzo. Dzięuję Ci, że opowiedziałaś mi o kwiatach irysu.
* Uśmiechnął się z zadumą *
- Są tak piękne...
- Płatki mego irysu były stulone tak długo... A dzięki Tobie rozkwitł w pełni
* Spojrzał prosto w Jej oczy. Jak zawsze, dostrzegł w nich nie tylko piękno, lecz i płomień wiary... Wiary, która przyniosła jego duszy ukojenie na równi z Jej obecnością w jego życiu. *

Blanca Celeste

*przez dłuższą chwile wpatrywała się w ukochanego, zwierciadło jej brąz tęczówek było bardziej wymowne niż słowa*

-To Mądrości z serca płynące, Josteinie. Dusza to Kwiat...najpiękniejszy i najbardziej cudowny jaki kiedykolwiek ujrzało nasze Słońce. Trzeba jednak uważać, bo Kwiat ten karmić się może miłością, mądrością...lecz także cierpieniem i mrokiem.

*cały czas jej dłoń spoczywała na piersi Josteina, bicie jego serca były najsłodszą melodią dla duszy. Ciepły, błogi uśmiech na jej ustach*

-Widzę, czuję...Twój Irys Duszy jest bardzo piękny, bardzo...

Jostein Siwy

* Nakrył dłoń Blanci swoją, skłonił głowę. *
- Jedynie dzięki Tobie. - odrzekł cicho.
* Na jego ustach pojawił się ciepły uśmiech. Uniósł głowę na powrót, znów jego oczy napotkały spojrzenie najdroższej mu kobiety *-
- Tak, moja dusza karmi się dobrem, pięknem, miłością... Ale wcześniej mrokim i smutkiem.
- To jednak już przeszłość...

* Storr zamknął ślepia, ułożył pysk na przednich łapach i zapadł w spokojną drzemkę *

Blanca Celeste

*zerknęła na drzemiącego Storra, rada z jego słodkiej, wilczej drzemki*

-Wygląda na to, iż on także zbiera siły przed podróżą.... *pomyślała przez chwile w milczeniu*

-Czuję, że czas w którym kazano mi odłożyć miecz przemija. W duchu wiem, że Zakon pragnie mych odwiedzin. *zmarszczyła brwi, które wyraziły drobne zmartwienie na jej twarzy* –Mam tylko nadzieję, że nie zawiodłam jako Nowicjuszka, czas ten w każdym razie dobiega końca. *westchnęła, lecz wystarczyła że spojrzała w oczy Josteina, a szlachetna łagodność ponownie rozpromieniła jej oblicze* -Niczym woda w strumieniu, którego spełnienie jest niewiadomą...

Jostein Siwy

* Uśmiechnął się do niej *
- Nie obawiaj się, miła, nie zawiodłaś na pewno - odrzekł. - Wiesz, gdy pzybywasz dokądś, to miejsce wypełnia się światłem. To Twa wiara, piękno Twej duszy tak wpływają na wszystkich, którzy Cię spotkali.
* Spoglądał na ukochaną, na jej twarz, na której malowała się niezwykła powaga i szlachetność *
- Niczym woda w strumieniu... Lecz strumienie płyną do rzek. Tak i Ty osiągniesz to, czego pragniesz...

Blanca Celeste

-A ja...dusza jakich niezliczona ilość. Dostrzegłeś we mnie to, co tylko ty jedyny jesteś w stanie, Josteinie.

*sięgnęła dłonią do szyi, zdjęła z niej insygnium nowicjatu. Spojrzała czule na ukochanego*

-Jest taki przesąd...

*delikatnie dotknęła dłoni Josteina, otworzyła ją....na niej położyła srebrny symbol kwiatu irysa*

-Mówią, ze kiedy kres jednej drogi kończy się, a pojawia się drugi....symbolem zdobytej mądrości należy podzielić się z kimś bardzo bliskim.

*zamknęła dłonią dłoń Josteina, nastąpił moment cudownej ciszy, słowa były nie potrzebne tej chwili. Pochyliła swą twarz, pełen błogości uśmiech na jej ustach*

-Dzielę się z tobą, Josteinie...

Jostein Siwy

* Przyjął dar z wdzięcznością. Symbol, który niósł ze sobą tak wiele. Wciąż trzymając go w dłoni pochylił się i ucałował smukłą dłoń Blanci *

- Królewski to dar, najdroższa - rzekł ze wzruszeniem w głosie

* Pocałunek na policzku ukochanej złożył, po czym insygnium kwiecia irysu na szyi zawiesił *

Blanca Celeste

-Josteinie *rzekła jego imie aksamitnym głosem* Czas przygotowań nadszedł, jesli pragniesz być przy mnie w tej podróży musimy zainicjowac pierwsze kroki ku spełnieniu. Odwiedzę targ, potrzebuję kilku niezbędnych rzeczy...*spojrzała znacząco na ukochanego*-Jeśli i ty pragniesz dokonac ostatnich sprawunków...to najwyższy czas. Kiedy będziesz gotowy.. niechaj ma komnata będzie miejscem z którego wszystko się zacznie.

*biała gołębica zatrzepotała skrzydłami, kobieta zwróciła twarz ku niej*

-Niecierpliwi się...